Ona vardım...

İnsan sevdiğinin kokusuyla sarhoş olurmuş, inanmazdım. O yanımda olmasa bile kokusu her daim burnumda tütüyor. Sarhoşum. Ben ki hayattan ümidini kesmiş koparmış parçalamış biri... Ona bağladım bütün ümitlerimi. Gülücüğümü mutluluğumu hüznümü gözyaşlarımı en önemlisi kendimi. Geceleri odamda hayaller kurar tavanda izlerim bu hayallerimi. Bir sahnesi onsuz değil ki. Hayallerim sayesinde doğmamış coçuklarımızın isimlerini bile biliyorum. Ne büyük bir ironi... Herkes gibi oda bırakıp gidebilir beni. Düşüncesi bile acıtıyor kalbimi. Nefes alış verişlerimde büyük bir değişiklik var son zamanlarda. Dikkatim dağıldığında bir kaç saniye düşünemiyorum onu. İşte burda nefes denen birşey olmuyor. Bu yazdıklarımı kime anlatıyorum onu da bilmiyorum ama içimde dağlar kadar birikmiş sözcükler var. Ah söyleyebilsem hepsini ona... Kalbimde o kadar çok "o" var ki. Göstersem ona bendeki onu kaçıcak kapı arkası arar. Bunlatır insanı bu kadarı. Ama beni hayata bağlıyor bu sevgi. Geceleri yastığa başımı koyduğumda hayatımda olduğu için şükredeceğim tek kişi... Yarına yetiştirmem gereken milyon ödev var ben oturdum bunu yazıyorum. Yok yok bende akıl bırakmadı ki. Herşey o, herkes o, her koku onun kokusu, her gülümseme onun dudaklarında... Ama hiç kimse o değil. Anlatamıyorum ki. Planlarımın arasında aşık olmak yoktu. Birini özlemek yoktu. Mutluluk gözyaşı yoktu. Ölüm korkusu yoktu. O yoktu planlarımda. Ama artık planlarımı geç, onsuz ben, ben olamam. Şarkılarda hayallere dalmak yoktu planlarımda. Kokusu aklıma geldiğinde kalbim küt küt çarpsın istemezdim buda yoktu planlarımda. Benim planlarım yoktu. Yaşama isteğim yoktu. Herşey olacağına varıcaktı benim için. Ama bunu o başardı ve ben ona vardım...